Albrecht Weinberg is 99, een Oost-Fries en een van de laatste overlevenden van de Holocaust. Na 60 jaar in ballingschap kwam hij in 2012 vanuit de Verenigde Staten terug naar Duitsland. Sindsdien reist hij rond om bewustwording te creëren. Op scholen, gedenkplaatsen en evenementen werkt hij eraan om het verleden niet te laten vergeten. De “37°”-documentaire “Het nummer op mijn arm – Albrecht Weinberg en zijn verhaal” laat zien hoe hij over zijn leven vertelt, welke herinneringen hem bijblijven en hoe hij hiermee omgaat. De documentaire is te zien in de ZDF-mediatheek.
De reacties van de leerlingen met wie Albrecht Weinberg spreekt, zijn emotioneel: “Uw woorden hebben me zo geraakt.” “Ik wilde u bedanken dat u ons hebt voorgelicht. Dat is iets heel bijzonders.” Jonge mensen hebben geen angst om de confrontatie aan te gaan met de Holocaustoverlevende. Ze stellen veel vragen en maken selfies met hem en zijn concentratiekampnummer op zijn onderarm. Albrecht Weinberg waardeert dit, want deze jongeren zijn voor hem het bewijs dat de wereld vandaag de dag beter is dan toen.
Geboren in 1925 en opgegroeid in Oost-Friesland, Rhauderfehn, eindigde het bescheiden maar, zoals hij het zelf beschrijft, “mooie” gezinsleven na de machtsovername van Adolf Hitler. Voor de familie begon een odyssee: vervolging, uitbuiting, moord. Albrecht Weinbergs ouders werden in Auschwitz vermoord. Zijn broer overleefde de oorlog maar kwam kort daarna onder onopgehelderde omstandigheden om het leven. Samen met zijn zus emigreerde Albrecht Weinberg naar de Verenigde Staten en wilde Duitsland nooit meer zien. Toegewijde burgers uit Leer waren degenen die hem konden overtuigen om terug te komen.
